Harm Buitink

Met tekenen heb ik me van jongs af beziggehouden, in de jaren ’60 verdiende ik een zakcentje met het tekenen van cartoons. Na mijn pensionering bij de KLM nam ik schilderlessen en mijn schilderijen werden op diverse plaatsen in de regio geëxposeerd. (o.a. Het Spittaal ziekenhuis en de Rechtbank te Zutphen). Als lid van de beeldhouwgroep 'Wilpse Klei' bekwaamde ik mij in diverse aspecten van de driedimensionale vormgeving. De beeldhouwers Oscar Rambonnet, Theo Schreurs, Jilles Waagmeester en nu Goshia geven wijze raad bij het vormgeven van mijn ideeën en bij het gebruik van materialen.
Mijn onderwerpen zijn veelal figuratief, met soms een neiging naar abstractie. (Ik maakte ook enkele grafmonumenten.) De materialen waar ik mee werk zijn: klei, glas, aluminiumcement, granito. Ook werk ik met allerlei “vindmateriaal”, purschuim, verf etc. Die werken zijn te vergelijken met mijn cartoons. Het maken van zulke objecten komt bij mij voort uit een plezierige, of fantasievolle kijk op “waardeloze” dingen, eerder dan uit een artistieke aspiratie. Pretentieloos en onverkoopbaar werk dus, dat bij beschouwing een glimlach oproept, of een klein plezierig moment, waarna de beschouwer zich weer kan verdiepen in serieuzere kunstuitingen. Het werken met zulke materialen geeft de maker plezier, maar… waar moet hij die werken laten? Het werk is vergankelijk, en dat is goed, maar soms leg ik het ontstaan en vergaan vast in een kleine reportage. Zoals “De Vis”. De Vogelhändler was te zien in het Vogelpark in Zutphen. De geit en de kraaien reduceerden de Vogelhändler weer tot de oorspronkelijke materialen.