Nicolette Dresselhuijs

Als dochter van een keramiste ben ik van jongs af aan met klei bezig geweest. Eerst vooral potten en schalen, pas later begonnen met met vormen van beelden. Eerst zelf thuis, later bij Jilles Waagmeester, waar ik de smaak echt te pakken kreeg. Op onze boeredrij hadden we "open atelier" . In de schuur konden mensen komen werken. Ook gaf ik workshops hakken in de zomers. 
 
Na de verkoop van de boerderij en mijn jaar naar Congo voor artsen zonder grenzen, stopte alles een tijd.

Door de Wilpse klei ben ik in 2012 weer begonnen. Onderlinge relaties, mensen, dieren, vorm, zoeken naar een eigen handschrift, het is niet altijd makkelijk maar heel boeiend en spannend. Zoeken naar spanning in het beeld en de vorm blijft de uitdaging.